Gisteren wonnen de Nederlandse vrouwen van Zuid-Korea (dat in het officiële WK schema als Korea wordt aangeduid). Lidewij Welten was er gelukkig weer bij. Met haar geblesseerde hand in een beschermende brace. Ook met haar gebroken middenhandsbeentje was Lidewij een van de belangrijke spelers op het veld, ook al excelleert ze nog niet zoals vlak voor het WK. Dankzij acties van Lidewij kreeg Nederland een strafbal en een strafcorner, die allebei door Maartje Paumen werden benut. Die was zichtbaar opgelucht dat ze eindelijk weer scoorde. Een mentale oppepper voor de aanvoerder zelf en het hele team. Met dank aan Lidewij. En met dank aan coach Max Caldas die het besluit nam om haar toch in de selectie te houden. Een ‘gamechanger’ noemde hij haar. Maar nog belangrijker is het vertrouwen dat de speelsters elkaar geven. De meiden van dit team hebben ongelooflijk veel voor elkaar over, zegt teamarts Connie van Bentum, die al jarenlang meeloopt, in mijn boek.

De kracht van de ploeg is dat de speelsters als team samenspelen. Met elkaar. Als ze dat blijven doen worden de Nederlandse vrouwen wereldkampioen.