EHDN genomineerd voor beste sportboek van het jaar

9 juni 2015

Een jaar geleden vond het WK hockey plaats in Den Haag. Op de openingsdag werd mijn boek Echte hockeyers douchen niet gepresenteerd bij het stadion van ADO Den Haag.
Daarin beschrijf ik hoe de hockeysport een spectaculaire groei doormaakte en hoe de KNHB en beide nationale teams toewerkten naar het toernooi. Droomscenario: goud voor de vrouwen en goud voor de mannen.
Zoals verwacht wonnen de Nederlandse vrouwen goud. De mannen haalden de finale, maar werden daarin vernederd door Australië. Nederland verloor met 6-1. Dag sprookje.
Wat als de mannen ook hadden gewonnen? Was dan de hockeymania over heel Nederland uitgebroken? We zullen het nooit weten. Want wat als telt niet in de sport.
Bovendien begon nog voor het WK hockey was afgelopen, het WK voetbal in Brazilië, waar Oranje onder leiding van Louis van Gaal tegen alle verwachtingen derde werd. De aandacht voor Naomi van As, Ellen Hoog, Billy Bakker en Robbert Kemperman was in één klap verdwenen. Leve Arjen Robben, Robin van Persie en Wesley Sneijder!

Het was daarom een aangename verrassing dat ik een jaar na het WK ben genomineerd voor beste sportboek van het jaar. Daardoor krijgt mijn boek een tweede adem, een in de sport niet onbelangrijke kwaliteit. De winnaar word op 17 juni live bekendgemaakt in de uitzending bij Eva Jinek. Ik zie ernaar uit. En o ja, mijn boek is nog altijd te koop bij de boekhandels, Bruna, AKO en www.bol.com.

De genomineerden voor De Nico Scheepmaker Beker voor het beste sportboek van het jaar (in alfabetische volgorde) zijn:

Arthur van den Boogaard: Zo speelden wij (Atlas contact)
Michel van Egmond: Kieft (VI boeken)
Wiep Idzenga: Brigadier Kodak (De Muur)
Maarten Kolsloot: Strike out (De Kring)
Ricci Scheldwacht: Echte hockeyers douchen niet (Meulenhoff)

De balans

16 juni 2014

Twee weken hockey in Den Haag vraagt om een soort eindconclusie. Wat hebben die twee weken ons nou eigenlijk geleerd? Wat heeft Den Haag de hockeysport opgebracht? Tijd om de balans op te maken.

Dit WK was vooral een geslaagd feest. Wie er in Den Haag bij was zal dat beamen. Overal waar je keek waren blije gezichten. Ook na de verloren finale van de mannen. Bij sport kun je nu eenmaal verliezen. It’s all in the game.
Dit WK was geen doel op zich, maar een middel. Net zoals het WK in Utrecht in 1998. Na Utrecht begon de hockeysport in Nederland aan een indrukwekkende groei. Vooral onder meisjes was de toename groot. Voor een belangrijk deel kwam dat door de goede prestaties van de Nederlandse hockeyvrouwen. Op dit WK was goed te zien hoe groot de impact is van de speelsters op de volgende hockeygeneratie. De bewondering voor Naomi van As, Maartje Paumen, Eva de Goede, Ellen Hoog en nieuwkomer Roos Drost is groot. De internationals weten wat van hen wordt verwacht. Op én buiten het veld.
Door met hun team ook wereldkampioen te worden hadden de Nederlandse mannen de scheefgroei – er hockeyen veel meer meisjes dan jongens in Nederland – tegen kunnen gaan. Maar die kans hebben ze dit WK onbenut gelaten. Een verslaggever van Omroep West ging na de finale langs bij het hockeyclub Ring Pass in Delft. Tweede was toch ook goed? vroeg hij aan de spelertjes die hij er aantrof. Waren ze toch niet een beetje trots? Nee, zeiden de jongetjes met spijt in hun stem.

Met dit WK hadden de KNHB en scheidend directeur Johan Wakkie een aantal doelen gesteld. Een belangrijk doel was om hockey op de Olympische agenda te houden. Die missie is geslaagd.
De nieuwe IOC-baas Thomas Bach heeft al laten weten dat de hockeywereld zich geen zorgen hoeft te maken. Al zou dat ook kunnen komen omdat Bach afkomstig is uit hockeyland Duitsland.
Verder was dit WK wederom een mooi platform om het niet-hockeyende publiek met de sport kennis te laten maken. Ook dat is gelukt. Bij Omroep West dat alle wedstrijden live uitzond wisten ze niet wat hun overkwam. De kijkcijfers van de regionale omroep en de NOS stegen tot ongekende hoogten en het enthousiasme bij de niet-hockeyende kijkers en luisteraars was al even groot.
Tot slot is er de maatschappelijke verbinding die de hockeysport met de samenleving wil aangaan door bijvoorbeeld de introductie van het streethockey in de oude stadswijken. Ook ouderen zijn een interessante doelgroep. Tijdens dit WK werden er twee veteranentoernooien georganiseerd, waaraan 2500 ouderen meededen. Een goede manier om ook de politiek voor de hockeyzaak te winnen, want een maatschappelijk belang betekent aanspraak kunnen maken op subsidiegelden voor de aanleg van nieuwe kunstgrasvelden en clubhuizen.
Die ontwikkeling, die ik in mijn boek beschrijf, is al enige jaren geleden in gang gezet. Hockey is een wereld in verandering die tegelijkertijd het goede probeert te behouden. Een wereld waarin slimme mensen actief zijn.

Dit boek heb ik geschreven voor hockeyers en niet-hockeyers. Wie al langer meedraait in de hockeywereld. Wie nog wat langer van het afgelopen WK hockey wil genieten. Wie een inkijkje wil krijgen in een onbekende wereld. Wie inspiratie wil opdoen: lees mijn boek. Ook leuk voor op het strand deze zomer.

Het is maar hockey

16 juni 2014

De wens is de vader van de gedachte. Gisterochtend dacht ik daarom nog dat Nederland wereldkampioen zou worden. Enkele uren later zag ik op een vol Haags Hockeyplein Nederland met 6-1 verliezen van Australië. De Nederlandse mannen deden niet wat de hockeywereld had gehoopt. Dat ze met zulke grote cijfers werden afgedroogd was pijnlijk. En dan nog wel in eigen huis. Op een prachtig georganiseerd WK dat tot gisteren perfect was verlopen.
Waar de vrouwen van Max Caldas in hun finale wel lieten blijken dat ze heel goed beseften wat er op het spel stond, werden de mannen compleet overklast. Alsof ze er zelf niet in geloofden dat ze deze wedstrijd konden winnen. Dat geloof in eigen kunnen leek er te zijn, nadat Nederland tijdens de World Hockey League begin dit jaar tweemaal van Australië had gewonnen.

Gisteren zei de Australische bondscoach Ric Charlesworth na afloop doodleuk dat zijn team toen met acht andere spelers speelde. Waarschijnlijk wisten de mannen van Van Ass dat ook, zo machteloos begaven ze zich over het veld.
Dat Nederland totaal door de Aussies werd weggespeeld, leek het hockeypubliek weinig te deren. Niemand had er de smoor in, laat staan dat er huilende supporters op het Plein te zien waren. Nadat de wedstrijd was afgelopen, begon gewoon de derde helft. Gezellig. Het is maar hockey. De beste had gewonnen, en dat was Australië. Applausje voor de tegenstander! Biertje!

Moment van de waarheid

15 juni 2014

Op het WK van 1998 in Utrecht werden de Nederlandse mannen wereldkampioen door Spanje in de finale te verslaan met 3-2. In de verlenging scoorde Teun de Nooijer twee minuten voor het einde de golden goal. Een scharniermoment in de geschiedenis van het Nederlandse hockey, zoals ik mijn boek beschrijf.

Vanmiddag staat Nederland opnieuw in de finale van een WK Hockey. Nu tegen de sterke Australiërs. Worden de mannen van Paul van Ass opnieuw wereldkampioen in eigen land? Ik denk van wel, want Van Ass heeft zijn spelers geleerd te pieken op het juiste moment. Let straks maar eens goed op.

Wereldkampioen!

14 juni 2014

Vanmiddag werden de Nederlandse vrouwen wereldkampioen. De ‘oudjes’ van de ploeg, Naomi van As, Maartje Paumen, Kim Lammers, Ellen Hoog, Eva de Goede, Lidewij Welten en Willemijn Bos namen de jonkies op sleeptouw. Terwijl achterin keepster Joyce Sombroek weer excelleerde als de betrouwbare sluitpost die ze het hele toernooi al was. Want Australië kreeg toch nog een paar goede kansen op een doelpunt.

Het team van Max Caldas deed wat de hele hockeywereld verwachtte en bracht het publiek ook nog eens in vervoering. Tijdens dit WK is op de tribunes en na de wedstrijden goed te zien wat voor een belangrijke rol de speelsters vervullen. Zij zijn de inspiratiebron voor een hele nieuwe generatie hockeyers, die vol bewondering de verrichtingen van hun grote idolen volgen.
Nog meer dan een doel op zich is dit WK een middel: een belangrijke stap voor de verdere ontwikkeling van het hockey in Nederland. Een wereld die volop in beweging is.

Foto: Martijn Beekman

Finale!

13 juni 2014

De Nederlandse vrouwen hebben de finale van het WK hockey gehaald. We wensen aanvoerder Maartje Paumen en haar team veel succes!

Bilreclame

12 juni 2014

Hockey is in veel opzichten nog een amateursport. Al zou je dat niet zeggen als je hier rondloopt op het WK. Alles is groots: de uitstraling van het evenement, de entourage in het stadion, het Hockey Park daaromheen. En tot slot de manier waarop de wedstrijden perfect in beeld worden gebracht door de NOS.
De professionalisering is ook goed te zien op de outfits van de spelers. In tegenstelling tot bij het voetbal, waar landenteams nog altijd zonder shirtreclame spelen, dragen de nationale teams bij hockey al jaren shirtreclame op de borst. Alleen bij de Olympische Spelen mag dat niet.
Tijdens dit WK zijn de sponsors vaak weer financiële instellingen. Uiteraard is Rabobank weer van de partij voor Nederland, creditcard maatschappij Visa sponsort de Argentijnen en de Britse pensioenverzekeraar Now Pensions de Engelse mannen. De Australiërs krijgen hun geld van staalfabrikant FMG Fortescue.

Hoe inventief er in de hockeywereld wordt gedacht is wel te zien aan de reclame op de billen van de spelers. Vaak is dat dezelfde sponsor die ook op het shirt staat. Sommige teams hebben een aparte bilsponsor, zoals de Argentijnse bank Macro bij de Argentijnse mannen en vrouwen.
De derrière van de spelers biedt bedrijven bovendien extra mogelijkheden voor product placement. Bij meervoudig landskampioen Den Bosch spelen de dames met modemerk Claudia Sträter op de bips.

Hockeyfeestje in het Hockey House

11 juni 2014

Na de Nederlandse vrouwen hebben ook de mannen als winnaar van hun poule de halve finale bereikt. Nog meer reden voor een feestje. Waar is het feestje? Hier is het feestje!
Na de wedstrijden begint op Hockey Park en Hockey Plaza rondom het stadion de derde helft. In het Hockey House, ontvangt gastvrouw Amber de gasten en is er elke avond een andere coverband die bekende hits speelt, waarna een dj de avond afsluit.
De muziek wordt geregeld door Bruno Niedenzu, die vroeger nog samen met KNHB-directeur Johan Wakkie bij Schaerwijde hockeyde. Niedenzu was ook al verantwoordelijk voor de muziek bij het WK in Utrecht in 1998. Op de clubs is hij een oude bekende. Wil je een leuk feestje in het clubhuis, dan moet je bij Niedenzu zijn. Ook de catering is in weer in vertrouwde handen. Net zoals in Utrecht verzorgt La Place (de aan Vroom & Dreesman gelieerde restaurantketen) hier in Den Haag de inwendige mens. Het gevolg van een toevallige ontmoeting tussen V&D-bestuurder Eugène Randag en Johan Wakkie bij de skilift tijdens hun wintersportvakantie.

Morgen spelen de Nederlandse vrouwen hun halve finale tegen Argentinië. Dat wordt spannend. Na afloop is er een feestje in het Hockey House. Amber heet jullie allemaal weer van harte welkom.

Lidewij (3)

10 juni 2014

Gisteren wonnen de Nederlandse vrouwen van Zuid-Korea (dat in het officiële WK schema als Korea wordt aangeduid). Lidewij Welten was er gelukkig weer bij. Met haar geblesseerde hand in een beschermende brace. Ook met haar gebroken middenhandsbeentje was Lidewij een van de belangrijke spelers op het veld, ook al excelleert ze nog niet zoals vlak voor het WK. Dankzij acties van Lidewij kreeg Nederland een strafbal en een strafcorner, die allebei door Maartje Paumen werden benut. Die was zichtbaar opgelucht dat ze eindelijk weer scoorde. Een mentale oppepper voor de aanvoerder zelf en het hele team. Met dank aan Lidewij. En met dank aan coach Max Caldas die het besluit nam om haar toch in de selectie te houden. Een ‘gamechanger’ noemde hij haar. Maar nog belangrijker is het vertrouwen dat de speelsters elkaar geven. De meiden van dit team hebben ongelooflijk veel voor elkaar over, zegt teamarts Connie van Bentum, die al jarenlang meeloopt, in mijn boek.

De kracht van de ploeg is dat de speelsters als team samenspelen. Met elkaar. Als ze dat blijven doen worden de Nederlandse vrouwen wereldkampioen.

De mascarameisjes van Max Caldas

9 juni 2014

Vandaag spelen de vrouwen van Max Caldas hun laatste poule-wedstrijd. De halve finale hebben ze al bereikt. Dat had iedereen eigenlijk wel verwacht. Op het veld zijn de Nederlandse vrouwen bijna niet te verslaan.
De Oranjevrouwen zijn al jaren het visitekaartje van het Nederlandse hockey. En dat komt niet alleen door hun prestaties op het veld. Fatima Moreira de Melo introduceerde glamour op het kunstgras.
Ellen Hoog, die nog met Fatima speelde, vertelde aan ehdn.nl hoe haar oud-teamgenoot make-up in de kleedkamer introduceerde. Maar verder moeten we er niet al te moeilijk over doen, zegt Ellen. Ze zijn er echt niet de hele dag mee bezig ofzo, het is gewoon leuk om er goed uit te zien. En om goed op de foto te staan. Naomi van As zorgt er altijd voor dat ze vlak voor het eindsignaal haar bitje uit heeft.

Met hun zwartomrande ogen schitteren Ellen Hoog, Eva de Goede, Naomi van As, Lidewij Welten, Sophie Polkamp (die er dit WK helaas niet bij is), Jacky Schoenaker, Maartje Paumen, Kim Lammers en reserve Kitty van Male nog net dat beetje extra. Het ziet er niet alleen leuk uit, het geeft ze ook een fellere oogopslag in het veld. De regisseur van de Olympische Spelen in Londen, moet het ook hebben gezien, getuige de manier waarop hij Nederlandse speelsters steeds close in beeld bracht.
Het leuke van dit team is het plezier dat ze met met elkaar blijven uitstralen. De hockeydiva’s blijven ook gewoon sympathieke hockeymeisjes in wie de hockeyende jeugd zich kan herkennen. In mijn boek maakt NOS-commentator Philip Kooke de vergelijking met de Dolly Dots. Er zit er altijd wel eentje bij die je leuk vindt. Meisjes omdat ze zo willen zijn, jongens omdat ze wel zo’n vriendinnetje willen hebben.

Dat zich nog altijd geen make-up merk heeft gemeld voor de mascarameisjes van Max Caldas is een wonder. Dames en heren van de cosmetica en van de sportmarketing, doe er wat aan en sla uw slag!